کد مطلب:216483 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
چند خبر گوناگون
1. آن طور كه تاریخ نشان می دهد، تاكنون تشییع جنازه ای به عظمت و اهمیت تشییع جنازه ی حضرت موسی كاظم علیه السلام در دنیا رخ نداده است.
2. وقتی خواستند جنازه را تغسیل و تكفین كنند، مانند مرد غریبی كه در شهری درگذشته باشد، عمل كردند. اما حركت دادن او به جانب مقابر قریش، ناگهان مردم را متوجه كرد كه او سید قریش و از بنی هاشم و شاید امام هفتم است.
3. دولت و امپراتوری بزرگ عباسی مجهز شد. چندین هزار اسب و كتل بستند. شهر بغداد را سیاه گرفتند. سران ارتش و دولت و رجال ملت و وزرا و حكام و عمال دولت سیاه به تن كردند. خلیفه مانند كسی كه از مرگ پسرعموی خود آگاه شده باشد، لباس عزا به تن كرده بود و در پیش جنازه به حال گریه حركت می نمود.
4. بغداد صورت یك شهر عزادار را به خود گرفت. به در و دیوار شهر و مساجد و مدارس سیاه بستند. ارتش به رسم رومیان آهنگ عزا نواخت. علما و قضات و نقبا و مشایخ و صاحب منصبان كشوری و لشكری همه به حال عزا درآمدند. [1] .
5. ابن شهرآشوب در صفحه ی 386 جلد دوم مناقب می نویسد سندی بن شاهك به خاطر مرتكب شدن این جنایت، به فاصله ی كوتاهی یك روز هنگام سوار شدن بر اسب خود، اسب او را بلند كرد و به دجله انداخت و او را غرق كرد تا عبرت روزگار شود.
[ صفحه 261]
2. وقتی خواستند جنازه را تغسیل و تكفین كنند، مانند مرد غریبی كه در شهری درگذشته باشد، عمل كردند. اما حركت دادن او به جانب مقابر قریش، ناگهان مردم را متوجه كرد كه او سید قریش و از بنی هاشم و شاید امام هفتم است.
3. دولت و امپراتوری بزرگ عباسی مجهز شد. چندین هزار اسب و كتل بستند. شهر بغداد را سیاه گرفتند. سران ارتش و دولت و رجال ملت و وزرا و حكام و عمال دولت سیاه به تن كردند. خلیفه مانند كسی كه از مرگ پسرعموی خود آگاه شده باشد، لباس عزا به تن كرده بود و در پیش جنازه به حال گریه حركت می نمود.
4. بغداد صورت یك شهر عزادار را به خود گرفت. به در و دیوار شهر و مساجد و مدارس سیاه بستند. ارتش به رسم رومیان آهنگ عزا نواخت. علما و قضات و نقبا و مشایخ و صاحب منصبان كشوری و لشكری همه به حال عزا درآمدند. [1] .
5. ابن شهرآشوب در صفحه ی 386 جلد دوم مناقب می نویسد سندی بن شاهك به خاطر مرتكب شدن این جنایت، به فاصله ی كوتاهی یك روز هنگام سوار شدن بر اسب خود، اسب او را بلند كرد و به دجله انداخت و او را غرق كرد تا عبرت روزگار شود.
[ صفحه 261]
[1] چهارده معصوم، عمادزاده، ص 344.